Illi brevius secundum naturam vivere,hoc iis bonorum videbatur extremum. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Duo Reges: constructio interrete. Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim. Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur. Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere.
- Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
- Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
- Quid sequatur, quid repugnet, vident.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Verum hoc idem saepe faciamus. Teneamus enim illud necesse est, cum consequens aliquod falsum sit, illud, cuius id consequens sit, non posse esse verum. Sed ad rem redeamus; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quippe: habes enim a rhetoribus;
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Haeret in salebra. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Quid ergo? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sit voluptas non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas esse solitos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis, quae a Platone graviter vituperantur; Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Moriatur, inquit. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sit sane ista voluptas. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sin aliud quid voles, postea. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Omnis enim est natura diligens sui.
0 Comments